این ۱۱حیوان شگفت‌انگیز اخیراً منقرض شده‌اند
تاریخ انتشار: ۱۰ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۲۱۶۵۳
در حالی که دانشمندان از آغاز قرن بیست و یکم تعداد بی‌شماری گونه‌های جانوری جدید را ثبت کرده‌اند، در مقابل بسیاری از گونه‌های دیگر منقرض شده‌اند. انسان‌ها علیرغم تلاش‌های زیادی که در زمینه تحقیقات و حفاظت از حیوانات انجام می‌دهد، اما متأسفانه خود عاملی فراگیر در انقراض به شمار می‌رود.
به گزارش فرادید، تعیین تعداد گونه‌های از دست رفته و منقرض شده دشوار است، اما دانشمندان تخمین زدند که روزانه از ۲۰ تا ۱۵۰ گونه از بین می‌روند، و این فرایند مانعی جدی برای تنوع زیستی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آخرین لاک پشت غول پیکر شناخته شده پینتا (Chelonoidis abingdonii) جورج تنها، نمادی از گالاپاگوس بود که در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۲ در اسارت مرد. از آن زمان، یک تیم اعزامی تعدادی لاک پشت نسل اولی را در نزدیکی Volcán Wolf، قله آتشفشانی در شمال جزیره ایزابلا، یکی دیگر از جزایر گالاپاگوس در اکوادور، پیدا کردند. آنچه مهم است این است که جنگل زدایی منجر به انقراض این گونه شد و بار دیگر ردپای انسانی در از بین رفتن حیوانی باستانی به جا ماند.
قورباغه سمی براق (Oophaga speciosa) در سال ۲۰۲۰ منقرض و آخرین بار در سال ۱۹۹۲ دیده شد. محققان بر این باورند که شیوع قارچ کیترید در سال ۱۹۹۶ در محدوده زیستی آنها در غرب Cordillera Central در پاناما، نزدیک کاستاریکا، منجر به انقراض آنها شد. جنگل زدایی و تخریب زیستگاه در مناطق پست مرطوب و جنگل‌های کوهستانی که در آن زندگی می‌کرد از عوامل دیگر کاهش جمعیت این گونه نادر بود.
از آنجا که آنها زمانی به طور گسترده‌ای به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می‌شدند، احتمال وجود نمونه‌های زنده در اسارت وجود دارد. متأسفانه، هیچ قورباغه سمی براقی که در باغ وحش‌ها یا مجموعه‌های تحقیقاتی زندگی می‌کند، وجود ندارد.
ماکائو اسپیکس، بومی برزیل، آخرین بار در سال ۲۰۱۶ در طبیعت مشاهده و در سال ۲۰۱۹ در طبیعت منقرض شد، دقیقاً ۲۰۰ سال پس از آنکه طبیعت شناس آلمانی یوهان باپتیست فون اسپیکس آنها را در طبیعت مشاهده کرد. اما در حال حاضر حدود ۱۶۰ طوطی ماکائو در اسارت زنده هستند.
زمانی که کاراکتر اصلی در انیمیشن «ریو» سال ۲۰۱۱ با توجه به این گونه ساخته شد، طوطی ماکائو در کانون توجه قرار گرفت. متأسفانه، تجارت غیرقانونی حیوانات خانگی به عنوان عامل مهمی در انقراض این پرنده در طبیعت نقش داشته و البته از دست دادن زیستگاه هم نمی‌تواند بدون تأثیر باشد. امید به تداوم نسل این گونه در برنامه‌های پرورش در اسارت وجود دارد، پروژه‌ای که قصد دارند پرندگان نادر را دوباره به طبیعت باز گردانند.
بز کوهی پیرنیه (Capra pyrenaica pyrenaica) یکی از دو زیرگونه منقرض شده بز کوهی اسپانیایی است که در سال ۲۰۰۰ اعلام شد منقرض شده وعلت انقراض آن هنوز ناشناخته باقی مانده است. این گونه زمانی در سراسر فرانسه و اسپانیا به فراوانی دیده می‌شد. اما در اوایل دهه ۱۹۰۰ تعداد آن به کمتر از ۱۰۰ رسید. آخرین بز کوهی پیرنیه ای، ماده‌ای به نام سلیا، در ۶ ژانویه ۲۰۰۰ در شمال اسپانیا مرده پیدا شد. مشخص شد که علت مرگ سقوط از روی درخت بوده است.
دانشمندان سلول‌های پوستی گوش حیوان را گرفتند و در نیتروژن مایع نگهداری کردند و در سال ۲۰۰۳، یک بزکوهی شبیه‌سازی شد و آن را به اولین گونه‌ای تبدیل کرد که از یک گونه منقرض شده متولد شده اشت. اما، این بز تنها هفت دقیقه بعد از تولد به دلیل نقص ریوی مرد. تلاش‌های بعدی برای تولید یک بط شبیه سازی شده دیگر شکست خورده است، اما مطالعات بررسی زنده‌مانی DNA ادامه دارد.
موش‌های دم موزائیکی (Melomys rubicola) توسط IUCN در می ۲۰۱۵ و توسط دولت استرالیا چهار سال بعد در سال ۲۰۱۹ منقرض اعلام شد. آخرین بار این موش در سال ۲۰۰۹ در جزیره کوچک مرجانی Bramble Cay، جایی که این جوندگان کوچک در آن زندگی می‌کردند دیده شد. زمانی که دانشمندان در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۴ به امید به دام انداختن چند گونه برای داشتن یک "جمعیت در اسارت" به جزیره رسیدند، هیچ موردی پیدا نکردند. به نظر می‌رسد که حتی نمونه‌های بافتی که زمانی توسط زیست شناسان جمع آوری شده بود از بین رفته است.
دولت ایالت کوئینزلند اعلام کرد که این اولین انقراض پستانداران است که به دلیل تغییرات آب و هوایی ساخته دست بشر ایجاد شده است. از دست دادن زیستگاه، به ویژه پوشش گیاهی جزیره، به دلیل بالا آمدن سطح دریا رخ داد. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل انجام شده توسط دانشمندان دولت کوئینزلند نشان می‌دهد که طوفان‌ها باعث غرق شدن برخی از این گونه نادر شده است.
نادرترین زیرگونه کرگدن سیاه، کرگدن سیاه غربی (Diceros bicornis ssp. longipes)، توسط IUCN به عنوان یک گونه منقرض شده در سال ۲۰۱۱ شناسایی شد. این گونه زمانی در آفریقای مرکزی به طور گسترده‌ای دیده می‌شد، اما جمعیت آنها به دلیل شکار غیرقانونی کاهش شدیدی داشت.
این کرگدن در سال ۲۰۰۸ به‌عنوان یک گونه در معرض خطر انقراض فهرست شد، اما در بررسی آخرین زیستگاه باقیمانده از این حیوان در شمال کامرون زیست شناسان نتوانستند موردی پیدا کنند - یا حتی نشانه‌هایی از حضور آنها ببینند. هیچ کرگدن سیاه آفریقای غربی شناخته شده‌ای نیست که در اسارت نگهداری شود. همه گونه‌های کرگدن در مشکل هستند، اگرچه به نظر می‌رسد که همه چیز برای کرگدن‌های سیاه شرقی بر وفق مراد است چرا که تعداد جمعیت آنها همچنان در حال افزایش است.
حلزون درختی زنده زا (Partula suturalis) در سال ۲۰۰۹ در طبیعت منقرض شد. این انقراض به دلیل اتفاقات زنجیره‌ای ناشی از فعالیت انسانی رخ داد. حلزون سرزمین آفریقایی در سال ۱۹۶۷ به عنوان منبع غذایی به تاهیتی معرفی شد، اما این طرح با تخریب محصولات زراعی نتیجه معکوس داد. بعد‌ها زیست شناسان تلاش کردند تا با معرفی یک شکارچی به نام حلزون گرگی در سال ۱۹۷۷ جمعیت حلزون درختی را کنترل کنند. حلزون گرگی حلزون‌های بومی از جمله حلزون درختی زنده زا را از بین برد. این و سایر گونه‌های حلزون درختی اکنون فقط در اسارت وجود دارند.
دانشمندان نشان داده است که این حلزون‌ها می‌توانند در طبیعت تولید مثل کنند، اما جمعیت حلزون‌های گرگی همچنان به شکار آنها ادامه می‌دهند.
پوئولی (Melamprosops phaeosoma)، پرنده بومی جزیره مائوئی هاوایی است و در سال ۲۰۱۹ به عنوان یک گونه منقرض شده در فهرست ثبت شد. این پرنده بسیار آرام بود، بسیار ساکت‌تر از سایر فنچ‌های هاوایی، به ندرت آواز می‌خواند یا سر وصدا می‌کرد. این پرنده برای اولین بار توسط دانشجویان شرکت کننده در پروژه جنگل بارانی هانا در دامنه‌های جنوب شرقی هالیکالا در سال ۱۹۷۳ کشف شد، پوئولی، عنکبوت، حشرات، سوسک ها، لارو پروانه‌ها و حلزون‌ها را می‌خورد. در آن زمان، جمعیت آن تنها حدود ۲۰۰ پرنده تخمین زده می‌شد.
از سه پرنده شناخته شده کشف شده در سال ۱۹۹۸، یک پرنده در سال ۲۰۰۴ در اسارت مرد، و تلاش‌ها برای شناسایی دو پرنده باقی مانده از آن سال بی نتیجه مانده است. تخریب زیستگاه، گسترش سریع پشه‌های ناقل بیماری، و گونه‌های مهاجمی که پوئولی را می‌خورند، و همچنین حلزون‌های خشکی مورد علاقه‌اش، نظریه‌های اصلی برای انقراض این گونه هستند.
بایجی چین (Lipotes vexillifer)، یا دلفین رودخانه یانگ تسه، به عنوان دلفین رودخانه یانگ تسه در فهرست در معرض خطر انقراض قرار گرفته است که احتمالاً منقرض شده است. در سال ۲۰۰۶، برای شناسایی دلفین‌های زنده ماند، دانشمندان بنیاد بایجی بیش از ۲۰۰۰ مایل از رودخانه یانگ تسه را طی کردند در حالی که مجهز به میکروفون‌های نوری بودند و در زیر آن قرار داشتند. این بنیاد گزارشی در مورد این سفر منتشر کرد و اعلام کرد که این حیوان از نظر عملکردی منقرض شده است، به این معنی که تعداد بسیار کمی از جفت‌ها برای اطمینان از بقای گونه باقی مانده است.
آخرین مشاهده مستند این گونه در سال ۲۰۰۲ بود. کاهش جمعیت دلفین بایجی به عوامل مختلفی از جمله صید بی رویه، ترافیک قایق، از دست دادن زیستگاه، آلودگی و شکار غیرقانونی نسبت داده می‌شود. این حیوان به مدت ۲۰ میلیون سال در رودخانه یانگ تسه زندگی کرد، اما در کمتر از ۵۰ سال با فعالیت‌های انسانی از بین رفت.
مائوئی آکپا (Loxops ochraceus) یک پرنده آوازخوان بومی مائوئی است که در سال ۲۰۱۸ به عنوان در فهرست در معرض خطر انقراض و احتمالاً منقرض شده قرار گرفت. تحقیقات امیدی به وجود می‌آورد که نشان می‌دهد چند پرنده هنوز زنده هستند. مانند سایر پرندگان جنگلی هاوایی، از دست دادن زیستگاه، رقابت گونه‌های معرفی شده و بیماری منجر به ناپدید شدن آن شد. محققان شیوع آنفولانزای مرغی توسط پشه‌های معرفی شده را عامل انقراض آکپا مائوئی می‌دانند.
مرغابی شانه به سر (Tachybaptus rufolavatus)، در سال ۲۰۱۰ منقرض شد، اگرچه احتمال می‌رود سال‌ها قبل در قسمتی دورافتاده از ماداگاسکار معروف به دریاچه آلائوترا منقرض شده باشد. با بررسی‌های کامل منطقه در سال‌های ۱۹۸۹، ۲۰۰۴ و ۲۰۰۹ هیچ مدرکی از این گونه پیدا نشد و آخرین مورد مشاهده شده نیز در سال ۱۹۸۲ بود. در قرن بیستم به دلیل تخریب زیستگاه و به دلیل اینکه تعداد معدودی از پرندگان باقیمانده شروع به جفت گیری با مرغابی‌های ماهی خوار کردند، یک گونه دورگه ایجاد شد، جمعیت مرغابی شانه به سر در قرن بیستم شروع به کاهش کرد. با توجه به محدود بودن زیستگاه و عدم تحرک پرنده، دانشمندان اعلام کردند که این پرنده منقرض شده است.
از حدود ۴۱۰۰۰ گونه گیاهی و جانوری ارزیابی شده توسط IUCN تا سال ۲۰۲۲، بیش از ۱۶۰۰۰ گونه در معرض خطر انقراض اعلام شده است. کارشناسان می‌گویند که حیوانات با سرعت‌های تاریخی عمدتاً به دلیل دخالت انسان در حال انقراض هستند. افزایش جمعیت انسان منجر به افزایش تقاضا برای غذا، افزایش توسعه و جنگل زدایی، مشکل آلودگی، صید و شکار بی رویه شده که مجموع این‌ها از دیگر عوامل انقراض گونه گیاهی و جانوری به شمار می‌روند. تخمین‌های کنونی می‌گویند که گونه‌ها ۱۰۰۰ برابر سریع‌تر از قبل از وجود انسان‌ها در حال انقراض هستند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: حیوانات انقراض معرض خطر انقراض رودخانه یانگ تسه گونه منقرض شده باقی مانده کرگدن سیاه حلزون ها یک گونه بز کوهی گونه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۲۱۶۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خواص شگفت‌انگیز پوست موز که شاید از آن بی‌خبری!
به گفته متخصصان، پوست موز بسیار مغذی و سرشار از فواید است. در این مطلب به برخی از فواید پوست موز نگاهی انداخته‌ایم.
همشهری در خبری نوشت:هخطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد: مشخص شده که پوست موز سرشار از پلی فنول‌ها، کاروتنوئیدها و سایر آنتی اکسیدان‌ها است که از بدن در برابر رادیکال‌های آزاد سرطان زا محافظت می‌کند. مصرف بیشتر پوست موز می تواند سطح آنتی اکسیدان را افزایش داده و احتمال ابتلا به سرطان را کاهش دهد.
افسردگی را کاهش می‌دهد: ویتامین B۶ و محتوای بالای تریپتوفان موز می‌تواند به بهبود برخی از علائم افسردگی و سایر اختلالات خلقی کمک کند.
کلسترول را کاهش می‌دهد: پوست موز دارای فیبرهای محلول و نامحلول است که باعث کاهش کلسترول و جلوگیری از چسبیدن کلسترول به دیواره رگ ها می‌شود. این خاصیت پوست موز به کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی کمک می‌کند.
برای چشمان خوب است: پوست موز برای چشم مفید است و احتمال ابتلا به آب مروارید را کاهش می‌دهد. گفته می‌شود قرار دادن آن روی چشم به کاهش پف کردگی کمک می‌کند. همچنین، لایه برداری با موز به روشن شدن حلقه‌های تیره زیر چشم و کاهش ظاهر خطوط ریز کمک می‌کند.
یبوست را برطرف می‌کند: موز سرشار از فیبر است و به حرکات منظم روده کمک می‌کند. فیبر به رشد باکتری‌های خوب در روده کمک کرده که باعث تقویت هضم می‌شود و روده را سالم نگه می دارد.
دندان‌ها را درخشان می‌کند: به گفته متخصصان، مالیدن پوست موز به دندان‌ها یک دقیقه در روز به مدت یک هفته می‌تواند به درخشندگی دندان کمک کند. موز سرشار از پتاسیم و منیزیم است و در صورت تماس با دندان مواد معدنی آن جذب مینا شده و دندان‌ها را سفید می‌کند.
جوش‌ها را درمان می‌کند: اگر از جوش‌های روی صورت‌تان خسته شده‌اید و این جوش‌ها شما را اذیت می‌کنند، به سادگی شروع به مالیدن پوست موز روی صورت خود کنید و در عرض یک هفته تفاوت را مشاهده کنید. پوست موزبه کاهش التهاب در پوست کمک می‌کنند و همچنین سرشار از فنولیک است که مملو مواد ضد میکروبی برای درمان جوش و آکنه است.
درد را کاهش می‌دهد: بر اساس نتایج مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۱ انجام شد، پوست موز سرشار از ترکیبات فعال زیستی مانند کاروتنوئیدها و پلی فنول‌ها است. پوست موز همچنین سرشار از خواص ضد التهابی است و به کاهش درد بدن کمک می‌کند.
از پوست در برابر اشعه فرا بنفش محافظت می‌کند: پوست موز سرشار از ترکیبات زیست فعال مانند فنولیک‌ها، فلاونوئیدها، تانن‌ها، کاروتنوئیدها و آلکالوئیدها است که به جلوگیری از رادیکال‌های آزاد و همچنین محافظت از پوست در برابر اشعه ماوراء بنفش کمک می‌کند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»